Yerel yönetimler ve sosyal politikalar (3)

Sosyal belediyeciliğin İzmir kentine yansımaları!

Sosyal belediyecilik Anayasamızda yer alan sosyal devlet kavramının yereldeki tamamlayıcısıdır. Yerelde uzun yıllar sosyal belediyecilik yeteri kadar algılanamamıştır. Son dönemlerde Avrupa birliği uyum süreci önemi arttırsa da sosyal belediyeciliğin işlevlerinin toplumun bir parçası haline gelmesi gerçekleşmiş midir?

Önceki yazımda da belirttiğim üzere, sosyal belediyecilik,  yerel yönetimlere sosyal alanlarda planlama ve düzenleme işlevi yükleyen bir modeldir. Bu çerçevede; kamu harcamalarını konut, sağlık, eğitim ve çevrenin korunması alanlarını kapsayacak şekilde sosyal amaca kanalize eden; işsiz ve kimsesizlere yardım yapılması, sosyal dayanışma ve entegrasyonun tesis edilmesi ile sosyo - kültürel faaliyet ve çalışmaların gerçekleştirilebilmesi için gerekli olan altyapı yatırımlarının yapılmasını öngören; bireyler ve toplumsal kesimler arasında zayıflayan sosyal güvenlik ve adalet konusunu güçlendirmeye yönelik olarak yerel yönetimlere sosyalleştirme ve sosyal kontrol işlevleri yükleyen bir modeldir. Sosyal belediyecilik sadece alt yapı hizmetleri yüklemenin ötesinde, yerel yönetimleri sosyal sorunların çözümünde de birebir sorumlu tutmaktadır. Sosyal belediyecilik, belediyelerin sosyal fonksiyonlarını artıran ve sosyal yaşam içinde aktif bir hale gelmesini sağlayan bir anlayıştır.

Peki, bu anlayış “İzmir Kentine” bugüne kadar nasıl yansımıştır?

• Kentin Sosyalleşmesi, sosyal kontrol ve rehabilitasyon sürecinin işlevselleşmesi konusunda toplumsal bir birlik sağlanmış mıdır?
• Mobilize etme, yönlendirme, kılavuzluk ve rehberlik etme halka sorunlarını nasıl çözebilecekleri konusunda yardımcı olma gibi işlevlerin yürütülmesi ne ölçüde sağlanmıştır?
• Yardım etme, gözetme işlevi yardıma muhtaç vatandaşların sosyo – ekonomik durumlarının izlenmesi ve asgari yaşam sınırlarının tespit edilerek, gerekli ihtiyaçlarının tedarik edilmiş midir?
• Yatırım halkın geçim sıkıntısını gidermeye yönelik olarak köklü tedbirler alabilmişler midir?

Sosyal belediyecilik kentin altyapı hizmetini kapsamaz. İnsana yatırım temel esastır. Çocuk, yaşlı, genç ve özürlülerle ilgili projeler öncelikli olmalıdır. Ancak siyasi çıkarlar parti menfaatleri için rant yönünde gelişerek, köstebek gibi kent projelerinin altını üstüne getirmiş ve kentin de köstebek yuvasına dönüşmesine neden olmuşlardır.

Yalan mı?
Kent halkının yönetime ve denetime katılma şansı var mı? Kent meclislerinin göstermelikten öteye gitmeyen sahibinin seslerinden oluşan koruma orduları ile bu işler yürütülür mü? Halkın parasıyla kent halkı oyalanmakta ve aldatılmaktadır. Hizmetin niteliksizliği ve kalitesizliği artmaktadır. Bugün İzmir kentinin mekansal ve çevresel bağlamda, sağlıksız büyümesinin ardında birçok etken ve neden bulunmaktadır. En genel hatları ile, toplumsal alanda yaşanan sosyal ve kültürel yozlaşma, kentlerde üretim ilişkilerinin yeniden örgütlenememesi, piyasa güçlerinin kent ölçeğinde de egemen olduğu siyasal bir zemin, yıllardır başat olan kapitalist,”kalkınmacı” anlayış ve rant ekonomisi, plansız sanayileşme ve çarpık kentleşme olarak özetlenebilir.

Nasıl bir belediyecilik anlayışı?

Yaşanabilir bir kent ortamı ve çağdaş bir belediye için, ilk koşul katılımcı bir yönetim anlayışının benimsenmesi olmalıdır.

Toplumcu Belediyeciliğin bir gereği olarak,

• Toplumsal çıkarların korunmasında,
• Kente karşı sorumluluk duyulmasında,
• Kentli bilincinin sağlanmasında,
• Doğaya karşı sorumlulukların yerine getirilmesinde,
• Bilginin paylaşılmasında,
• Kent yöneticilerinin denetlenmesinde,
• Kentsel hizmetlerin ihtiyaçlar ve haklar ekseninde ele alınmasında,

Etkin ve üretken bir politikanın hayata geçirilmesi gerekmektedir!