Ne Sağ Ne Sol!

   “Yavuz hırsız ev sahibini bastırırmış!”

   Adalet bekçisi gibi hareket eden orta oyuncuları izleme halindeyiz!

   Gemiciklerdir, AKBİL’dir, kayıp trilyonlardır, Deniz feneridir, Telekomdur, Balyozdur, Ergenekondur, Andıçtır, sahte CD’lerdir, internete sansürdür, TUBİTAK’dır vs vs derken kirlenmiş düşünce ve nesnelerin su üstüne çıktığı,TÜRKİYE NORMALLEŞECEK Mİ?

   Popüler ama derinden kusurlu bir lider etrafında inşa edilen, giderek otoriterleşen rejim Cumhuriyeti görmezden gelmiştir.

   Oturmuş ve olgunlaşmış bir “Demokrasi” için Türkiye kaç yıl daha ödün verecek?

   İntikam tamtamları devam ederken, Türkiye demokratik normlarına kavuşacak mı?

   Türkiye “Doğulu Devlet” görünümünden çıkacak mı?

   Korsan ülke olmaktan kurtulacak mı?

   İktidarı yolsuzluk skandalından kurtarmayı amaçlayan HSYK’nın düzenlenen yeni yasasıyla Cumhurbaşkanı, özgür ifadeye darbeyi de onaylamıştır.

   Gittikçe "baskıcı" yönüyle tanıtılan Türkiye'nin çağdaş toplumlarca bundan sonra ciddiye alınması mümkün mü?
Halkından kopuk bir ülkenin Liderinin ciddiye alınması mümkün mü?

   Alman siyaset bilimcisi Carl Schmitt’in dedi gibi Türkiye “düşmanı belirleme sanatı”na indirgenmiş durumda. Ülkemizde hayali düşmanlar üretilmekte ve gerekli görüldü zaman avlanmakta. Demokrasiyi, “düşman” olarak hayal eden grupların sızdığı bir “trojan atı” olarak gören yönetici elit, demokrasiyi rafa kaldırmıştır.

   Gelinen nokta hüsrandır. Kıymet verilen bütün referanslar suiistimal edilerek, işlevsizleşmiştir. Bütün önemli kavramların içi boşaltılmıştır.

   Her şey tepetaklak!

   Oyun sürmeye devam ediyor.

   Ateş topuna dönüşen fırsatlar, fırsatçıların ellerini yakmaya başlamıştır.

   Elleri yansa da, bırakmaya niyetleri yok!

   “Güce” itibar eden ve talip olan Müslümanların! ayağı kaymıştır!

   Türkiye'nin "normalleşmesi" için demokrasiyi ve laikliği sindirmesi gerekiyor. Bugün hem demokrasinin hem de laikliğin önündeki en büyük engel "devlet, çete ve işadamı" üçgenidir.

   Sadece dışarıda değil içeride dahi halkıyla sürtüşen ve halkına rağmen bir yönetim şeklinde ısrar eden bir rejimin çağdaş olması mümkün mü?

   Kendi çocuklarından korkan bir devleti korku sarmış demektir. Yenilmesi zor olan bu korku Türkiye'nin kültürel fay hatlarında her an bir "dehşete" dönüşebilir.

   Siyaset "düşman tanımlama" sürecine indirgenmiştir.

   Siyasetin yeniden şekillenmeye ve dönüşmeye ihtiyacı vardır.

   Türk siyasal hayatındaki aktörlerin değişimi şarttır...

   Çok partili hayatın çok dilimli bir pastadan ibaret olduğunu unutmayalım.

   Bölerek, parçalayarak kuvvetler bütünlü sağlanamaz.

   Sağ – Sol ideolojileri küresel sınırların kalkmasıyla giderek yerini kaybetmektedir.

   İnsan, “ihtiyaçlar ideolojisine” yönelmiştir.

   Tüketim toplumu olarak da nitelendirilen “Modern Toplumlarda” ideolojiler rafa kalkan hızlı tüketim nesneleri haline dönüşmüştür.

   Artık; Ne sağ ne de sol kalmıştır.

   Merkeze insanı oturttuğumuzda, insanı üstün bir nitelik olarak tanımladığımızda, insan odaklı çalışır hale geldiğimizde ve bütün sistemi insana hizmet adına kurgulandığımızda sınırları da kaldırmış olacağız.

   Devlet hizmet aygıtıdır.

   Eşitlik ve Haktan yana oturmuş bir Demokrasinin vatandaş sarmalında bir hizmet aygıtı olan Devletin “itibarlı yönetimi” için, yeni bir parti oluşumu, temel bir anlayış değişimi ile beraber, sarmal bir yapı gerekiyor!

   Son zamanlarda tarihi deprem yaşıyoruz diyenlere, bu olsa olsa “Atom Bombasıdır” diyorum!

   Hasar büyük.

   Hurmalar, tırmalayacak daha!

   Durmak yok; “Ne sağ ne sol Halkla ol”