Ölmek!

   Ölümün kanlı yüzü ile her gün sıcak temas halindeyiz…

   Ölüm hiç bu kadar yakın olmamıştı.

   Ölümlü olduğumuz gerçeği ile insanların yüzüne hiç bakmamıştım.

   Canlı insanları birer ceset torbasına dönüşen tasvirlerini gözümün önüne hiç getirmemiştim.

   Ölüm bana bu kadar hiç basitleşmemiş-basitleştirilmemişti.

   Bugün İslâm dünyası, yüz milyonlarca doların havalarda uçuştuğu ve yine yüz milyonlarca dolarlık silahların teröristlerin eline tutuşturularak “insan kanının” döküldüğü bir süreci yaşamaktadır...

   Sapkınlıklar, insanlığı tek tipleştirmek, her şart altında toplulukları kendi meşrebince ehilleştirme yöntemleri ve onlara hükmetme ihtirasları her türkü hakkın ve hukukun önüne geçmiş.

   İslam dünyasında her gün kanlı katliam hikâyeleri yazılıyor!

   İslam coğrafyasında yüz yıllardır despotik yönetimler hüküm sürmektedir. İslâm coğrafyası; günümüzde de elleri kana bulaşmış kimi aşağılık muhterislerin kirli emellerine hizmet etmeye devam etmektedir...

   Kan donduran fetvalar, insanların insanca yaşama hakkına ve özgürce ifade hakkına prangalar vuran sapkın oluşumlar İslâm coğrafyasında gittikçe ivme kazanmaktadır. Çoluk, çocuk, yaşlı, kadın, erkek demeden masum insanların kanını akıtanlar bunu Allah adına yaptıklarını söylemektedir...

   Zulümden kurtulmak için mücadele eden insan toplulukları, kimi despotları devirdikten sonra tam bir huzura erdiğini zannederken; başka emelleri olan ve türlü çeşitli entrikalarla yönetimi ele geçiren yeni despotların ağına düşmekte, yine yeniden kurtuluş yolları aramak zorunda bırakılmakta ve bu uğurda yeniden kanlar akıtılmaktadır...

   Herkes rejime karşı ama herkes Demokrasi istiyor!

   KENDİ DEMOKRASİSİNİ!

   Demokrasilerde problemler diyalogla, hukukla ve insana en az zarar veren metotlarla çözülür. Darbelerde ise sorunları çözmenin biricik yolu kan, gözyaşı ve zulümdür. Çünkü biri rızaya dayanır, meşruiyetini ondan alır, öteki silaha yaslanır, gücünü yaydığı korkudan alır.

   Bugün dünyanın dörtte üçü demokratik yöntemlerle yönetilirken, geriye kalan dörtte birin büyük çoğunluğu İslâm coğrafyasındadır. İslâm toplumları başlarına çöreklenen eli kanlı despotların zulüm ve baskıları altında inlemektedir...

   Halkların mücadeleleri despotların entrikalarından kurtulamıyor. Çözümsüz hâle gelen kanlı çatışmaların kurbanı yine halklar oluyor...

   Mısırda yaşananlardan dolayı birileri zil takıp oynarken başka birileri de kızılca kıyamet koparıyor!

   Terzi kendi söküğünü dikemez hesabıyla Mısırdaki katliamlara feveran edenler ülkemizdeki hangi demokrasinin sağlam bacağından bahsediyorlar?

   Düne kadar meydanlarda üstüne gaz bombaları yağdırdığı halkı, ölen ve  sakat kalan gençlerimizi, binlerce yaralı, yüzlerce tutuklu insanlarımızı unutmadık! Ve Cadı avı hala devam ediyor. Fişlenenler, tehdit alanlar, köşeye sıkıştırılmaya çalışan fare misali! Hayatlar bertaraf!

   Bu nasıl bir demokrasi anlayışıdır?

   İslam dünyası, Batı dünyasını sevsin - sevmesin, yalnızca Batı'nın son iki yüz yıllık demokratik birikimini görmezlikten gelemez.

   Demokratik gelenek, iki yüz yıllık bir tarihe sahiptir. DEMOKRASİ bir inanç sistemi değil, bir yönetim sistemidir. Herkes Demokratik yönetim sitemi içinde kendisine güvenli bir yer bulmak ister. Demokratik yapı, inanca en sağlam güvenceyi sağlar.

   Artık halklar dayatmacı yönetimler istemiyor!

   Her toplumda haksızlıklara karşı çıkmak, herkesin hem görevi, hem de sorumluluğudur. Yirmi birinci yüzyılda, insanlar ister Müslüman, ister Hıristiyan, isterse de Yahudi olsun, inançlarını, yönetimlerin darbelerle değil, seçimlerle değiştirildiği dayatmacı olmayan ülkelerde koruyabilirler.

   İslam dünyası, yeni bir döneme uyanmak zorundadır.

   SAVAŞ odaklı yirminci yüzyılın kanlı izleri, yirmi birinci yüzyılın BARIŞ çığlıklarını ölümle kirletemez!