İyiliği mi, kötülüğü mü besliyoruz?

“Yaşlı Kızılderili reisi ve torunu kulübelerinin önünde otururken, az ötede birbirleriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izlerler. Köpeklerden biri beyaz, öteki siyahtır.

Dedesine, kulübeyi korumak için bir köpek yeterli olmasına rağmen, neden ikinci bir köpeği uzun yıllardır beslediğini sorar.

Bu soru üzerine dede cevap verir: “Onlar benim için iki simgedir. Biri iyiliğin, diğeri kötülüğün simgesidir.

Aynen bu köpekler gibi, iyilik ve kötülük de içimizde sürekli bir savaş içindedir” der.

Torun dedesine sorar "savaş varsa kazanan da olmalı değil mi dede, Peki hangisi kazanacak bu savaşı?”

Dede cevap verir: “Ben hangisini daha çok beslersem, savaşı o kazanır.”

Siz hangisini besliyorsunuz?

Kötülüğü mü?

İyiliği mi?

Haddini aşan iyilik, kötülüğe de dönüşür.

İyi niyetli olmak bana en büyük kötülük olarak geri döndü.

İyi niyetimden vazgeçtim mi, hayır!

Farkına vardım!

Kime iyi niyetli olmam gerektiğini öğrendim.

Kötülerden ve kötülüklerden uzak durmayı öğrendim.

Her yeni insan umuttur benim için...

Her insanın uzun süre kullanacağı, kısa sürede tüketeceği bir kredisi vardır.

İyilikle gelirse kalır, kötülük ise niyeti kapı kapanır...

Çünkü bizler seçimlerimizle iyiliği ve kötülüğü yaşamak zorunda kalıyoruz.

Albert Camus Veba adlı eserinde; “Dünyadaki kötülük neredeyse her zaman cehaletten kaynaklanır ve aydınlatılmamışsa, iyi niyet de kötülük kadar zarar verebilir. İnsanlar kötü olmak yerine daha çok iyidir ve gerçekte sorun bu değildir. Ancak insanlar bir şeyin farkında değillerdir, şu erdem ya da kusur denilen şeyin; umut kırıcı unsur, her şeyi bildiğini sanan ve böylece kendine öldürme hakkı tanıyan cehalettir. Katilin ruhu kördür ve insan her tür sağduyudan yoksunsa güzel aşk ve gerçek iyilik diye bir şey olamaz” diyor...

Yaptıklarımızın bedelini iyilik ve kötülük ile ödüyoruz!

Ne ekersek onu biçiyoruz...

Biz müsaade etmezsek kimse bize kötülük yapamaz.

Kötülüklerin sebebini biraz da kendimizde aramalıyız.

Önlem almadığımız, izin verdiğimiz her şey dönüp bizi iyi ya da kötü olarak buluyor.

Yaşam bumerang misali iyilikle okşuyor, kötülükle acıtıyor!