Huzur istiyorum

Ne huzur kaldı ne de afiyet…

Tadımız- tuzumuz kaçtı!

Özgürlük yok.

Uygarlık yok.

Atasına saygı yok.

Halkına sevgi yok.

Düşünce yok.

Sorgulamak yok.

Kin, nefret çok!

Hak yok.

Hukuk yok.

Adalet yok.

Eşitlik yok.

Eğitim yok.

Sağlık yok.

Bilginin değeri yok.

İşi bilen yok.

İnsan hayatının yaşamsal konforu yok.

Para yok.

Vatandaş olarak değerin yok.

Üretim yok.

Tüketim çok.

Vergi çok.

Rant çok.

Rüşvet çok.

Torpil çok.

Suriye'li çok.

Döneklik çok.

Kandırılan çok.

Yasak çok.

Terör çok.

Şehit çok.

Sorumluluk yok.

Laf çok.

Vaat çok, dimağ yok…

Utanma yok, istifa da yok…

Yandaş çok.

İş yok, aş yok.

Üretme yok.

Diploma yok.

Medeni davranış yok.

Can güvenliği yok.

Asayiş yok.

Kafa yormak yok.

Dezenformasyon çok.

Yaltaklananlar çok…

Karakter yok.

Hakaret çok.

Sebep olanlarda hiç insaf yok.

Hayat pahalı aldıran yok.

Sömürü çok

Şiddet, silah çok…

Çatışma çok.

Tehdit çok!

Toplumsal barışı sağlayan yok.

Yüzü kızaran hiç ama hiç yok…

Tükendik, bıktık, usandık, sıkıldık kısaca problemler çok!

Huzur, güven, mutluluk ve adalet için “TAMAM” o zaman!

****

Bir şiirdir insan

özgürlüğe yüzünü dönen bahardır

Esen rüzgârın yürekli sesi

ümide varış, karanfillerin kokusunda

maviye yükseliştir

Bir nefestir, bir umuttur

yarının aydınlığını hissedendir

#aydantuncayengin