Huzur

Ülkede huzur kalmadı, geleceğe dair umutlar zedelendi, millet bıktı.

İnsanlar birbirlerine sürekli hakaret ediyor. Her gün kışkırtıcı, bölücü demeçlerle huzur ve umut budanıyor.

Keskin sirke gibiyiz!

Bütünlüğümüze zarar…

Ülkede huzur kalmadı, her gün neye uyanacağız diye düşünmekten uyuyamaz olduk…

Vicdanlar muhasebesiz ne akıl kaldı, ne insanlık…

İnsanın içinde duyumsayacağı rahatlık duygusundan, gönül rahatlığından, iç rahatlığından, baş dinçliğinden, rahatlık içinde bulunma durumundan, dinginlikten, çekişmesizlikten kısacası “Huzurdan” uzaklaştık!

Huzur nedir?

Huzur "an"dır.

Huzur kişinin "şimdiki zaman"da, bütün duyularını dengeli ve yoğun bir şekilde kullanabilmesidir."
Huzur huzursuzluktan arınma çabasıdır.

Huzurlu insan, ruhsal dengesini sağlamış, dingin insandır.

Huzurlu insan, sevgiyi, aşkı, iş hayatında başarıyı yakalamış, gelecek kaygısı olmayan veya bunu en aza indirgemiş olandır.

Kendi içinde sağlıklı, dengelerini kurabilen, olaylara pozitif yaklaşandır.

İnsan sevgisi olduğunu idrak eden, doğayla bütünleşen, maddiyatı ön plana çıkarmayan, az ile yetinen, yardımsever, şefkatli, hoşgörülü,  erdemli olandır.

Mutlu olmadan huzurlu olunabilir mi?

Ya huzurlu olmadan mutlu olabilir misiniz?

Huzurumuzu, mutsuzluk, sosyal, toplumsal, ekonomik kaygılar, iş hayatında başarısızlık, stres, aile içi yaşanan olumsuzluklar gibi birçok şey bozar.

Yaşam yolculuğumuzda genellikle en son noktamızı düşünmeden hareket ederiz.

Oysaki insan varlığının sonsuz olduğuna inanan, doğadaki her varlığı eşit gören, ayrım göstermeyen, aşağılamayan, güzel ahlak ve vicdanı ile başkalarına örnek olan insanlar huzurlu insanlardır.

Yaşam  varoluş ve hiçlik arasına sıkışmış bir süreçtir!,.

Bunu anlayabilir isek huzurun neden bu kadar önemli olduğunun da farkına varabiliriz…

Kıssadan hisse “Huzura” dair bir hikâye…

Bir gün bilge bir kral, huzuru en güzel resmedecek sanatçıya büyük bir ödül vereceğini ilan etti. Yarışmaya çok sayıda sanatçı katıldı. Günlerce çalıştılar, birbirinden güzel resimler yaptılar. Sonunda, eserlerini saraya teslim ettiler.

Tablolara bakan kral sadece ikisinden hoşlandı. Ama birinciyi seçmek için karar vermesi gerekiyordu.

Resimlerden birisinde, sükûnetli  bir göl vardı. Göl bir ayna gibi etrafına yükselen dağların huzurlu görüntüsünü yansıtıyordu. Üst tarafta pamuk beyazı bulutlar gökyüzünü süslüyordu. Resme kim baktıysa, onun mükemmel bir huzur resmi olduğunu düşünüyordu.

Diğer resimde de dağlar vardı. Ama engebeli ve çıplak dağlar. Üst tarafta öfkeli gökyüzünden yağmur boşalıyor ve şimşek çakıyordu. Kısacası, resim hiç de huzur dolu görünmüyordu.
Fakat, kral resme bakınca, şelalenin ardında kayalıklarda bir çatlaktan çıkan bir çalılık gördü. Çalılığın üzerinde ise anne kuşun ördüğü bir kuş yuvası görünüyordu. Sertçe akan suyun orta yerinde ise anne kuş yuvasını koruyordu.

Peki, ödülü kim kazandı dersiniz?
Kral ikinci resmi seçti.

‘‘Çünkü’’ dedi, ‘‘Huzur hiçbir gürültünün, sıkıntının ya da zorluğun bulunmadığı yer demek değildir. Huzur, bütün bunların içinde bile yüreğinizin sükûn bulabilmesidir.

Huzur insanlık için büyük bir ikramıdır, huzuru bulduysanız şükredin yeter!