Bedeli, Bedeli !

Bedelli askerlik heyecanla beklenen sonuçlara ülke gündeminde ulaşamadı.

Birilerinin para ödeyerek kurtulabildiği bir yükümlülükten, parası olmayanın da yine belli bir bedel karşılığında kurtulabilmesinin yolunu açmak gerekmez miydi?

Vicdani ret!

Vicdani ret hakkı henüz yasalarla düzenlenmiş değil. Bu neden bedelliyi tartışmalı hale getiriyor.

Vicdani reddin tanınması ve karşılığının yasalara konması ile biri askerlik yapmamak için para öderken, parası olmayan kişi askerlik süresi ya da yasada belirlenecek süre kadar kamu hizmetinde bulunma hakkına sahip olması durumunda ancak adalet sağlanmış olabilecektir.

Askerlik ve Silahlar…

Yeryüzü askerlik ve silahtan hala kurtulmuş değil. Ordusuz bir dünyanın şimdilik hayal olduğu açıkça ortada…

Zorunlu askerlerden kurulu ulusal orduların yerini profesyonel orduların alabileceği bir Türkiye çok da uzak değil.

Düzenleme gerekiyor.

İkili düzenleme içinde profesyonel orduya geçiş sürecini sağlarken bir taraftan da asker olarak iş bulacak gençler için yeni bir istihdam kapısı olacak.

Askeri harcamaların azalması ile tasarruf edilen para ülke ekonomisine refah olarak geri dönecektir.

Bedelli askerliği tartışmalı kılan iki durum var.
Yaş sınırlaması ve Vicdani ret…
Yasa 30 yaşından gün alanların bedelli askerlikten faydalanmalarını öngörse de, 30 yaşın neden ve hangi kriterlere göre belirlendiğini gösteren objektif bir ölçü konmamış.

“29 yaşında olanın suçu ne?”  diyoruz bu durumda!

Hatta yaş giderek daha da küçülebilir…

Madem askerlik zorunlu, o zaman yaş sınırı olmaksızın herkes için geçerli olanı yapmak ve bedel ödeyerek askere gitmeyi düzenlemek gerekmez miydi?

30 bin TL profesyonel bir sözleşmeli er’in 15 aylık maaşından fazla.

Devlet bu durumda birini askere almaktan vazgeçerken ondan aldığı parayla gönüllü olarak askerlik yapmaya hazır birine iş verecek kadar bir kaynak yaratmış oluyor. Alan memnun-satan memnun hesabı… Hayatına işine eşine kariyerine ara vermemiş oluyor. Askere gidip tüketici olacağına üretmeye devam ediyor. Öte yandan sözleşmeli asker de memnun. Çünkü onun parası olmadığından zaten yapmak zorunda kalacağı askerlik için üzerine maaş alma hakkı kazanmış oluyor.
Buraya kadar dengeler yerine oturmuş gibi görünse de, Türkiye’deki askerlik ve bedelli askerlik uygulamasının bazı gözden kaçan noktaları var.

Bedelli askerlikten faydalanacakların tamamı sahip olduğu zenginlik sebebiyle keyfi olarak ertelemişlerden oluşmuyor olabilir. Ailesine bakmak zorunda olanlar, Ticaret yapan ve işlerini bıraktıklarında ekonomik olarak çöküntüye uğrayacak olanlar, bakmak zorunda oldukları hasta veya yaşlı anne, babası olanlar, Eğitimleri devam ederek, bilime katkı sağlayanlar…

Gibi durumlarda elma ile armudu ayırt etmek ve adil olmak gerekiyor…

Kimse aynı şartlar ve koşullara sahip değildir.

Askere gitmenin koşullara göre ne kadar adil bir davranış uygulandığı konusu yeniden düşünülmelidir.

Her ne kadar bedelli askerlik bekleyenlerden bazılarının bu işi keyfe keder yapmayacaklarının da hatırlanması gerekiyor.

Yinede sonuç olarak,

Toplumsal sorunların yeri siyaset müessesesidir. Bedelli askerlik de bir sorundu, siyasi merciler bunu çözdü. Ama bedelli askerlik sorununu çözerken toplumun adalet duygusu da rencide edilmemeli. Bu mesele profesyonel askerlikle ve askerlik süresinin düşürülmesiyle birlikte düşünülmeliydi işte o zaman daha köklü bir çözüm olurdu.

Adil olmak gerekmiyor mu?