Apartmanda Yaşamayı Bilmiyoruz

Apartman ortak yaşamında birçok sorun yaşanıyor. Kat sakinleri arasındaki ilişkiler özellikle aidat ödeme sorumluluğunun yerine getirmeyerek ilişkilerin zedelenme durumuna gelmesine neden oluyorlar. Çok katlı yapılar inşa edilirken insanların toplu olarak bu yapılarda yaşaması hedeflenmiş ancak bu durum önemli sorunları da beraberinde getirmiştir.

Sözde modern hayatın nimetlerinden yararlanıyoruz ama gerçekler hiç de öyle değil. Her geçen gün kalabalıklar içerisinde yalnızlaşıyoruz. İnsanlar bir arada yaşıyorlar ama nerdeyse hiçbir şeyi paylaşmıyorlar.

Apartmanlarda çoğu kimse birbirini tanımıyor, hal hatır sormuyor.Apartman kültürü veya kültürsüzlüğü her geçen gün baş döndürücü hızla gelişerek yerleşiyor. Herkes üst üste yaşıyor. Fakat birbirinden habersiz, birbirini tanımadan ve anlamadan…

Kimse kimseyle selamlaşmıyor. Selamlaşsa da dudak ucuyla… Mahalle kültürünün yerini apartman kültürü aldığından beri insanlar dert küpü… Her gün kavgayla geçiyor hayat… Yok, halı silkeledin, yok çamaşır astın, yok ses çıkararak yürüdün, yok televizyonun sesini çok açtın, yok pişirdiğin balığın kokusu rahatsız etti…

Dert çok, huzur yok. Kavga etmek, birbirimizi korkutup yıldırmak için sebep arıyoruz. Apartman hayatı insanların özel mahremiyetlerini de ortaya döktü. Gizlimiz saklımız kalmadı bu ortak mekânlarda. Komşumuzun her türlü durumlarını anlar hale geldik.

Her ses evlerin içinde özellikle ses izolasyonun olmayışından dolayı adeta herkes birbirinin konuşmalarını duyabiliyor. Karyolamızda başımızı yasladığımız duvarın hemen arkasında başkaları yaşıyor. En küçük bir ses bile duyuluyor. Üst katta oturanlar karşıdaki apartmanın yatak odasını rahatlıkla görebiliyor.

Serbest kıyafetle evde dolaşmak ne mümkün… Ne zaman, hangi apartman dairesinden gözetlendiğin belli değil. Mahremiyet sadece ince bir duvarla birbirinden ayrılıyor. Duygu ve düşüncelerimizi komşularımızla paylaşmasak da yaşadıklarımızdan haberdar olabiliyorlar. Özel hayatlar iç içe geçti anlayacağınız.

Ve apartman hayatımızın paylaşım noktasındaki en önemli ekonomisini “Apartman Aidatları” oluşturmaktadır. Ancak “Aidat” deyip geçmemek lazım… Geciktirince, önce aylık yüzde 5 faiz ödeniyor, zamanla bu da yetmiyor, aidatı ödenmeyen gayrimenkul komşulara devredilebiliyor. Ve bunu kat malikleri bilmediği gibi umursamıyor.

3 gün önce işimden evime gittiğimde asansörün çalışmadığını gördüm. 5.katta oturuyorum ve koltuk değneklerimden hala kurtulmuş değilim. Giriş katında ikamet eden yöneticinin kapısını çaldım. Bazı zamanlar asansörle eşya taşınmaması için asansör hizmet dışı bırakılıyor. Bende öyle sandım. Yöneticiye “asansör kapalı açabilir misin?” dedim.

Yönetici, borcundan dolayı kapattılar” dedi… Doğal olarak tepem attı… Aidat borcunu ödemeyen dairelerin sebep olduğu bir mağduriyet söz konusuydu… Ben rahatsızdım ve 5 kat çıkmak zorunda bırakılıyordum. Akşam yorgun argın işten geliyorum evime huzurla ulaşamıyorum.

Bu sorumsuzluğun bedeline aidat sorumluluğunu yerine getirenlerde katlanmak zorunda kalıyor. Pes yani… Bağırsam ne çare kapı arkası kıs kıs gülecekler belki de… Polisi çağırıp şikâyetçi olalım desek biliyorum ki iş raydan çıkıp kişisel hesaplaşmalara dönecek…

Yasal yollara başvursak kapı komşunla davalık olacaksın, yaşam alanında huzursuzluk baş gösterecek. Seç beğen al! Ses çıkarmazsan ihale bize kalacak it gibi çalış, enayi gibi aidatı ödeme durumuna geleceğiz… Şimdiki hal böyle zaten…

Aidat borcu ve cezası
Aidat olayı, herkesi yakından ilgilendiriyor. O nedenle, ilgili yasa maddesinin son şekli hakkında, bilgi vermekte yarar var. Kat maliklerinden her biri, aralarında başka türlü anlaşma olmadıkça;

a) Ana gayrimenkulün sigorta primlerine ve bütün ortak yerlerin bakım, koruma, güçlendirme ve onarım giderleri ile yönetici aylığı gibi diğer giderler ile ortak tesislerin işletme giderlerine, kendi arsa payı oranında, katılmakla yükümlüdür (Kat Mülkiyeti Kanunu Md. 20).

Gider ve avans payının tamamını ödemeyen kat maliki, ödemede geciktiği günler için aylık yüzde 5 hesabıyla gecikme tazminatı öder. Buna göre, aidatı 15 gün geciktiren, yüzde 2.5 gecikme tazminatı ödemek zorunda.