İl Başkanı değil Bostan Korkuluğu…

   CHP İzmir’de sapır sapır dökülüyor. Başta Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu olmak üzere birçok Belediye Başkanı, parti içi meselelerden dolayı kendisini “Ali Kıran Baş kesen” yerine koyup, örgütü her anlamda teslim almış durumda. İlçe Başkanları da Belediye Başkanlarının ya dümen suyuna giriyor ya da mecburen uyum sağlamak zorunda kalıyor.

   Son örneklerini Çiğli, Dikili, Urla ve Karabağlar gibi ilçelerde yaşadık ve yaşamaya da devam ediyoruz.

   Bu yerlerin Belediye Başkanlarına karşı zarif, eleştiri yapan partililere karşı ise “disiplin kılıcını” devreye koyan İl Başkanı ile yönetiminin koruyup, kolladığı ve sessiz kaldığı olayları bir kez daha gözden geçirelim.

   CHP’li Çiğli Belediyesi'ndeki kirli ilişkileri belgeleriyle birlikte günlerce yazdık. Ve bu süre içerisinde İzmir ve Ülke kamuoyu Çiğli’yi konuştu, burada olan biten kirli ilişkiler sorgulandı. Tuhaf bir biçimde bu duruma neden olanlar değil, eleştirenler “İhraç” edilsin diye disipline gönderildi.

   Aynı şekilde CHP’li Dikili Belediye Başkanı yüzlerce dönümlük bir araziyi CHP’ye, Atatürk’e ve İnönü’ye hakaret eden bir özel üniversitesinin kurucusuna karşılıksız veriyor.

   Urla’da Hacılar koyunda bulunan Kaçak Villalar, Danıştay ve İdare Mahkemesi tarafından kesinleşen yıkım kararına rağmen CHP’li Belediye Başkanı tarafından yıkılmıyor, kararlar anlaşılmaz bir şekilde öteleniyor.

   Yine bir başka olay, Karabağlar Belediyesi'nde bazı Müdürler tarafından emekçilere baskı ve tacizler uygulanıyor. Sendika eylem yapıyor. Tıpkı diğerleri gibi bu olay da hem parti içerisinde hem de kamuoyunda yoğun biçimde tartışılıyor. Herkes görüyor ama bir tek Alaattin Yüksel görmüyor.

   İl Başkanı olduğunda “ben eski ben değilim” mesajı veren ve her partilisine eşit olacağını söyleyen Yüksel’e doğrusu bizler bir nebze de olsa inanmış ve zaman tanımıştık. Yanılttı ama şaşırtmadı bizi.

   Çünkü Yüksel bildiğimiz Yüksel. Sermayeder olduğu için sermayeden yana, güçlü olmayı sevdiği için güçten yana saf tutmayı şiar edinmiş birisi.

   İyi bir İl Başkanı bulunduğu yerde Genel Başkanını temsil eder. Partisini çok daha büyütmek için, partililer arasında ayrım yapmadan adaleti sağlamakla da yükümlüdür.

   Ama bu İl Başkanı öyle değil.

   AKP’nin ezdiği emekçiyi gören ama kendilerinin ezdiği emekçileri görmeyen, AKP’nin yolsuzluklarını ve haksızlıklarını gören ama kendi içindeki, burnunun dibinde ki yolsuzlukları ve haksızlıkları görmeyen bir il başkanı.

   İl Başkanı değil adeta bostan korkuluğu…

   CHP 29 Mart yerel seçimlerinde 30 ilçeyi alacağız diye 8 ilçenin altısını AKP’ye diğer ikisini de MHP’ye kaptırmıştı.  O günkü ekibin başında yine Yüksel-Kocaoğlu ikilisi vardı. Önümüzdeki yerel seçimlere de bu ekiple gidilirse; 8 kayıp ilçeye bir 8 kaybın daha eklenmesi kimseyi şaşırtmasın.

   Çünkü etki tepki meselesi. Bu ekip seçimler geldiğinde tabanı hatırlayan, seçimler bittiğin de ise tabana kuvvet diyen bir ekip. Yıllarca İzmir’de CHP’yi  “küçük olsun benim olsun” anlayışı ile yöneten Yüksel-Kocaoğlu ikilisinin bundan böyle dizayn edeceği bir İzmir, değil CHP’nin kalesi CHP eliyle AKP’ye bağışlanan bir İzmir olarak akıllarda yer edinir. Benden söylemesi…