Eş dost Belediyeciliği artık bitmeli..

   Yerel seçimlerin üzerinden yaklaşık 6 buçuk ay geçti. Türkiye’nin gidişatı hepimizin malumudur. Gün geçmiyor ki yeni bir kriz çıkmasın, gün geçmiyor ki yeni bir hadise yaşanmasın. AKP sayesinde ülkemiz maalesef günü birlik politikalarla gittikçe dibe vuruyor.

   Öncelikli olarak ekonomik krize ve işsizliğe çare bulması gereken AKP hükümeti, bu önemli sorunlarla uğraşacağına farklı gündemler yaratarak milleti oyalamaya devam ediyor.

   İşsizlik dedik.

   Evet, en önemli sorunlarımızın başında işsizlik geliyor. Resmi açıklamalara göre ülke genelinde işsiz sayısı 4 milyon 596 bin olarak kayıtlara geçerken, kimi çevreler bu rakamın yaklaşık 8 milyon kişi civarında olduğunu dile getiriyor. Yani AKP hükümeti birçok konuda olduğu gibi işsizlik konusunda da başarısız olmuş durumda.

   Bunun etkilerini maalesef İzmir özelinde de fazlasıyla görüyoruz. Elbette bu sorunu tümden üzerlerine yüklemek haksızlık olur ama biraz da olsa Belediyelere de önemli işler düşüyor.

   Nedenine gelince?

   Öncelikle Belediyelerde işe alımlar liyakat esasına dayandırılıp, yerinde ve her şeyden önce adaletli olmalı. Başkanlar daha verimli çalışabilmek için tabi ki yakın ekibini kurmalı. Buna hiç kimsenin de itirazı olmaz ama aynı aileden birkaç kişiyi, ilçe başkan akrabalarını, bürokratlar ile meclis üyelerinin çocukları ve yakınları gibi torpilli alımlara dikkat edilmeli. Maalesef bu konu da geçmişten süregelen bu kötü alışkanlık devam ediyor.  Birçok Belediyenin eş dost belediyeciliği yaptığına dair yakınmalar var.

   Ayrıca daha önceleri de yazmıştım. Başkanlar geldikleri gibi “bankamatik” olduğu gerekçesiyle bazı çalışanların işine son verdi. Ancak aynı yöntem, İl, İlçe Yöneticileri veya Meclis Üyesi olup aynı zamanda Belediyelerde çalışanlar için nedense görmezden gelindi.

   Bu konuda CHP tabanında da ciddi biçimde sıkıntılar var. Yıllarca partisine emek verip hala işsiz olan gençler, bu tür çifte standartlar karşısında oldukça rahatsız. Ayrıca işe ihtiyacı olan öyle aileler var ki onlar da dertlerini kimseye anlatamıyor. Çünkü derdini anlatmaları için arkalarında torpil olmaları gerekiyor.

   Bu konularda en büyük görev şüphesiz İl Başkanına düşüyor. Ancak defalarca uyarılarımıza rağmen onun da yetersiz kaldığına şahit oluyoruz. İl Başkanı ile en büyük şikayet ise telefondan kendisine ulaşılamadığı yününde. Yani görevde 2. Yılını dolduran ve bir ikinci dönem için tekrar aday olmayı düşünen bir il başkanının ulaşılamaz olması, eminim ki en büyük handikaplarından birisi olarak karşısına çıkacaktır.

   Belediye Başkanlarının ne gibi işlerin altına imzalarını attıklarıyla ilgili asıl değerlendirmenin zamanı, birinci yıllarını doldurduklarında mutlaka daha kapsamlı yapılacaktır. Şimdilik bu kadar. Kalın sağlıcakla..