Selvitopu, bu ayıpla nasıl yaşayacak?

   Neredeyse hayatının yarısından fazlasını CHP’ye adamış gerçek bir parti emekçisi olan Zikri Dursun’u önceki gün kaybettik. Akciğer kanserine yakalanmıştı ve bunu da kimseyle paylaşmamıştı. Son birkaç gün kolum ağrıyor şikâyeti ile gittiği Hastane’den maalesef cenazesi çıktı.

   İzmirli CHP’liler son iki gündür Zikri Dursun için yas tutuyor. En çokta başına gelenler herkesi kahrediyor. Karabağlar’ın bir önceki Belediye Başkanı Sıtkı Kürüm kendi döneminde örnek bir hareket yaparak, bu parti emekçisini Belediye bünyesinde işe başlatmıştı ancak ne gariptir ki sonraki CHP’li Belediye Başkanı Muhittin Selvitopu ise koltuğa oturur oturmaz işinden etmişti. Üstelik emekliliğine 1 yıl kalmıştı.

   Zikri Dursun o günlerde başına gelen bu vefasızlığı bırakın eşine dostuna anlatmayı, evdeki ailesine bile anlatamamıştı. Sonrasında hep bunun kahrıyla yaşadı, ta ki bugüne yani ölünceye kadar…

   Onu yakından tanıyıp seven dostlarının Ziko diye hitap ettiği ve her daim yüzünden gülümseme eksik olmayan Zikri Dursun artık aramızda yok. Dün cenaze töreni vardı. Törene katılanların gündeminde Karabağlar Belediye Başkanı Muhittin Selvitopu’nun yaptığı vefasızlık vardı. Karabağlar Belediyesinin gönderdiği İkram aracına bile herkes karşı çıktı ve araç geri gönderildi. Öyle ya o aracın oraya gönderilmesi bile günah çıkarmanın bir başka çeşidi gibiydi.

   Bugün bir yerde bu konu gündeme geldi ve orada aynen şu sözü kullandım; Ben eğer o Belediye Başkanının yerinde olsam, bu durumu gurur meselesi yapar derhal istifa ederdim…

   Peki, Muhittin Selvitopu eder mi?

   Hiç sanmıyorum!

   Eğer gurur meselesi edebilecek bir yapıda olsa, zaten Zikri Dursun gibi emekçi bir insanı bu hallere düşürmezdi.

   Bu bir ayıptır.  Kendisi eğer bunun ayıbıyla yaşamayı tercih ediyorsa, o koltukta otursa ne olur oturmasa ne olur!

   Bu işlerin en üzücü tarafı da, örgütün değil birilerinin işareti sonucu bu koltuklara oturanların emekçilere yaptığı zulümdür. Burada, örgüte emek verenleri atanmışlara ezdiren yöneticilerin de bir o kadar ayıbı olduğunu hiç kimse inkar edemez.

   Evet, ne yazık ki yaşarken Zikri Dursun’a sahip çıkamadık. O klasik süreci bir kez daha yaşamak istercesine, öldükten sonra değerini anladık. Ama her şeye rağmen bundan da bir ders çıkarmalıyız. Nam-ı diğer Ziko gibi olup dışlanmış ve hayatını bir şekilde idame ettirmeye çalışan emekçilere de şimdiden sahip çıkılmalı. Aksi halde iş işten geçtikten sonra, şöyleydi böyleydi demenin de hiçbir anlamı kalmıyor. İlerideki yazılarımdan birinde dışlanıp vefasızlığa uğrayan bu isimlere de geniş biçimde elbette yer vereceğim.

   Son olarak Karşıyaka Belediye Başkanı Hüseyin Mutlu Akpınar ve Buca Belediye Başkanı Levent Piriştina’yı da buradan kutlamak gerekir.

   Akpınar bundan birkaç ay önce sessiz sedasız biçimde Zikri Duırsun’un oğlunu Belediye de işe başlattı. Piriştina ise önümüzdeki meclis toplantısında Zikri Dursun ismini bir parka verileceğini açıkladı.

   Özetle, birileri vefasızlık yaparken birileri de gördüğünüz gibi vefasını ortaya koyuyor. Umarım bu yaşanılanlar herkese ders olur.

   Bu duygularla Zikri Dursun dostumuzun ailesine, yakınlarına ve CHP Örgütüne sabır ve başsağlığı diliyorum…