Sakat Oyuncu Milli Takımda

Arda'nın sakatlığı ile iyice ayyuka çıkan Rijkaard-Hiddink tartışmasında kim haklı? Dünyada da tartışılıyor. “Milli takımlar artık eskisi gibi ‘pazar’ değil. Oyuncular kulüplerinin uluslararası maçlarında kendilerini gösteriyorlar. Milli takımlar önemini yitiriyor. Bu “milli takım” organizasyonlarını her şeyin önünde tutan FIFA’nın futbol dünyasına soktuğu bir virüstür” deniliyor.

Bizde durum daha farklı. Milli takımın önüne geçmiş bir kulüp takımı yok. Dolayısıyla ay-yıldızlı forma hâlâ birçok oyuncumuz için iyi bir “pazar.” Ayrıca aynen İngiltere; biraz da Almanya gibi hâlâ milli duyguların etkisinin olduğu bir yer milli takım.

Dolayısıyla “Oyuncu milli takıma çağrılır; gerekirse sakatlanır ve hatta sezonu bile kapatabilir” görüşü hâkim. Yıllar evvel bir sürü ameliyatı yeni bitirmiş ve futbola susamış Rıdvan Dilmen, 5-0 geride olduğumuz bir İzlanda maçının 85. dakikasında sahalara dönmüş; 90. dakikada omzunu kırmış yeniden ameliyat
silsilesine başlamıştı.

Benim fikrim de bu yönde. Oyuncu milli takıma gider, sakat dönerse ‘şanssızlık’ olur.

Ama Arda-Sabri-Nihat ve Gökhan Gönül örneklerinde olduğu gibi sakat futbolcuların milli takıma çağrılmasını bizim takımımızda çok görmezdik. Robben, sakat sakat milli ta kıma çağrılıp oynatıldığı için Hollanda Futbol Federasyonu ile Bayern Münih davalı durumda. Şimdi G.Saray Arda için Federasyon’a dava açsa ne olur? Size söyleyeyim, “G.Saray vatan haini” olur. Oysa bence G.Saray haklı. Sakat futbolcu Milli Takım’a çağrılmamalı. Sağlam oyuncu milli maça gidip sakat dönerse de kulüpler sızlanmamalı.

PEKİ SAKAT OYUNCU MİLLİ TAKIMA NEDEN GİDER?
TFF ve milli takım yetkilileri, sakat oyuncuları milli takıma çağırarak yanlış yaptı diyoruz. Peki oyuncu sakat olduğunu bile bile neden milli takım kampına gider?
Bunun iki temel sebebi var:
1- “Şimdi gitmezsem vatan haini ilan edilirim” çekincesi.
2- Kulüplerdeki kaos ortamından kaçma hali.

Her iki durum da sağlıklı bir psikolojik yapıya işaret etmiyor. Ve artık bizim; hepimizin bu milli maç meselesini “Vatan-Millet-Sakarya” üçlemesinden çıkarma zamanı geldi. Milli takımı bırakan bir sürü üst düzey oyuncu var ve ülkelerinde genel olarak kimse onlara “vatan haini” demiyor.

Öte yandan bir dönem sıkça Fenerbahçeliler’de; bir iki yıldır G.Saraylılar’da; geçmişte üst üste 2 yıl Beşiktaşlılar’da var olan “Milli takım kampına kaçalım, kafayı rahatlatalım” durumu nedir anlamış değilim. Bugün Arda’nın; Sabri’nin; Nihat’ın milli takıma sakat sakat geliş sebebi aslında çoğunlukla bu duygudur. “Florya’da - Ümraniye’de kalmayayım da milli takım kampına gideyim” durumudur. Bu düşünce “saçma” olmakla beraber yaşanılan birebir gerçektir. Oyuncuların paralarını kazandıkları; taraftarı oldukları kulüplerinden koşa koşa kaçma sebeplerini de yönetimlerinin iyi değerlendirmesi gerekir.

KOCAMAN'A ALKIŞ RİJKAARD'A YUH! OLUR MU?
Geçtiğimiz hafta iki büyük kulübümüzün önemli oyuncularının kadro dışı bırakıldıkları bir dönemi geride bıraktık. Gençlerbirliği’ni 3-0 yenen F.Bahçe’de Semih-Cristian ve Bilica Aykut Kocaman tarafından 18 kişilik kadroya alınmadı. Aynı hafta Rikaard da idmanda kendisiyle tartışan Servet’i Karabük’e götürmedi.

Maçların ertesi günlerindeki TV programlarını ve gazete haberlerini hatırlayın lütfen.

* F.Bahçe için: “Artık surat asana forma yok”; “Aykut Hoca kendisine “Sizin gibi düşünmüyorum. Bence formayı hak ediyorum” diyen Semih’i de cezalandırdı” cümleleriyle alkışlanan bir teknik adam profili çizildi.
* G.Saray için ise: “Emenike gibi bir forvetin olduğu takıma karşı Servet gibi bir adamı oynatmadı.”; “Servet’i de bitirdi” gibi yorumlar yapıldı.

Peki Kocaman ne yapmış da alkış almış?

Çok doğru bir yönetici refleksiyle kendisiyle ters düşen 2 Brezilyalıyı tribüne yollamış. Herkesin önünde “Sizin gibi düşünmüyorum” diyen oyuncusunu da 18’e yazmamış.

Peki Rijkaard ne yapmış da tu kaka olmuş? “Herkesin içinde ‘sen adamda karizma mı bıraktın” diyen oyuncusu Servet’i yine çok doğru bir yönetici refleksiyle 18’e almamış. Rijkaard sadece “Servet neden getirilmedi” sorusuna “Milli Takım için dinlendirdik” gibi konuyu detaylandırmak istemediğini her halinden belli eden bir cevap vererek hata yapmış. Bir gün önce babasını kaybedip ertesi gün yeni bir sınava çıkan her insan gibi “hata” yapmış. Kocaman ise galibiyetin getirdiği güvenle “Semih’in sakatlığı yok; ben kadroya almadım” diyebilmiş. Aradaki tek fark buyken Kocaman’a alkış; Rijkaard’a tokat olmaz.

Ben her iki teknik adamı da tamamen ‘yönetici’ refleksi ile almış oldukları kararlar için tebrik ediyorum. Çifte standarta ‘Hayır’ diyorum.