Kamera önünde olmak gibi bir kaygım yok

Serdar Cebe, Deniz Arman’dan bayrağı devralıp Kanal D Ana Haber Hafta Sonu Bülteni’nin yeni spikeri oldu. Görevine bugün başlayacak olan Cebe, “Bu meslekte taçlandırıldığınız asıl yer muhabirliktir. Sunuculuk vizyondur. Bir yönetici gelir, ‘Ben bunun sağ kaşını beğenmedim’ der, yerine başka birini oturtur. Benim kamera önünde olmak gibi bir kaygım yok” diyor.

* Kanal D’nin ana haber bülteni hafta sonları artık size emanet... Öncelikle bu noktaya gelmeden önce neler yapmıştınız, onları biraz hatırlatır mısınız bize...

- Aslında bu Kanal D’deki ilk işim değil; 1997 yılına kadar Kanal D’de beş yıl çalışmıştım. Dört yıl Ankara’da ana haber muhabirliği yaptım. Defne Samyeli hamileyken “Gecenin ıçinden” adlı programını onun yerine beş ay ben sundum. Bir yıl da sabah programı sunuculuğu yaptıktan sonra NTV’ye geçtim. Ardından Kanal 6, CNN Türk, Kanal 24 dönemleri geldi. CNN Türk’e şef editör olarak döndükten sonra Seda Öğretir’le birlikte “Ne Oluyor” diye bir haber programı sundum. ıki yıl da Milliyet Ankara bürosunda politika muhabirliği yaptım ve şimdi yine Kanal D’deyim.

* Kanal D’ye dönmeniz nasıl oldu?

- Mehmet Ali Birand “Bizimle çalışır mısın?” diye bir teklif sununca seve seve kabul ettim. Artık hafta içi haber editörlüğü yapacak, hafta sonu ana haberi sunacağım.

İYİ SPİKER, O SÖZÜ KULLANMAMALI

* Başarılı bir haber spikeri olmanın şartları nelerdir sizce?

- Tecrübe ve bunu ekrana yansıtabilmek... Haberi bileceksin, haberin içinde olacaksın ve onu ekrana yansıtacaksın. Herkeste diksiyon aranmıyor. Haberci adam ne okuduğunu bilecek, ne okuduğunun farkında olacak. Konuştuğu kişiyi dinlemeyi bilecek. Olaya tam hakim olması gerek. Bir de “Az önce de dediğim gibi” lafı seyirciyi çok sıkar, buna dikkat etmek gerek.

* Bu meslekte güzellik ya da yakışıklılık ne derece önemli size göre?

- Evet, günümüzde geçerli bir durum bu... Örneğin NTV her saate güzel bir kadın koymayı planlıyor. Bu büyük bir tehlike. Güzel bir kadından haber dinliyorsun, bilen bir kadından değil! Tabii ki televizyonda sunuculuk yapacak olan kişinin eli yüzü düzgün olmalı ama birçok muhabir arkadaşımız televizyona çıkmak istiyor, yöneticileri daha düzgün görünümle kadınları tercih ediyor. Bu da bana biraz haksızlık gibi geliyor. Gerçi bu meslekte taçlandırıldığınız asıl yer muhabirliktir. Sunuculuk vizyondur. Bir yönetici gelir, “Ben bunun sağ kaşını beğenmedim” der, yerine başka birini oturtabilir yani... Bana yarın “şurada bir haber müdürlüğü var” deseler hemen geçerim. Kamera önünde olmak gibi bir kaygım yok.

ÇÖPTEN HABER ÇIKARMIŞLIĞIM VAR

* Muhabirlik yaptığınızı söylediniz. Peki meslektaşlarınıza çok haber atlatan bir muhabir miydiniz?

- Evet, çok iş atlatmışlığım vardır. Başbakanlık muhabiriyken Bakanlar Kurulu’nda basın açıklaması bekliyoruz. O sırada çöpü karıştırdım. Çöpten ıçişleri Bakanlığı’nın Tansu Çiller’e yazdığı bir not çıktı. Bunu başka gazeteden bir arkadaşım gördü, “Bana da versene” dedi. Haberi verdim, ama onu nasıl yazdığın da önemli. Onun yazdığı haber ufacık çıkmış. Benimki “Çöpten Çıkan Bakan Notu” diye manşet olmuştu. Ümraniye çöplüğünün nasıl patladığını da üzerinden bir yıl geçtikten sonra ben ortaya çıkarmıştım.

* Peki bu sektördeki amacınızı belirlediniz mi?

- Tek amacım işimi iyi yapmak. Bundan sonrası için plan yapmadım, bu meslekte hiçbir zaman “şu olacağım, bu olacağım” demem. Çünkü rüzgarın nereden eseceği belli olmaz. O yüzdeh ben işimi doğru yapayım, zaten birileri görür diye düşünüyorum. Ana haber okuyuculuğu işin son kısmı değil. Daha iyi teklif gelirse her zaman değerlendiririm tabii.

AĞZINDAN ÇIKAN LAFA DİKKAT ET

* Genç spikerlere bir tavsiyeniz var mı?

- Onlara tavsiyem, ellerindeki değeri iyi bilmeleri. İşlerine sahip çıkmaları... Ağızlarından laf bir anda çıkar, hemen yerlerine başkası gelir. Televizyonculuk işi, istikrar işidir. ızleyici, alışkanlık kazandırırsan seni yakalar. Biraz da düzeyli iş yapıyorsan hiç bırakmaz. Yurtdışındaki televizyonlara bakın, hep yaşlı insanlar vardır. Bu iş vefa işi. ışe karşı ne kadar vefalı olursanız, o kadar uzun soluklu olursunuz.
Röportaj: Ebru Esen TURGUD